Ustawodawca niemiecki nakłada na podmioty świadczące usługi bankowe szereg obowiązków informacyjnych. Obowiązki te obejmują w szczególności konieczność prawidłowego pouczenia klienta konsumenta o prawie do odstąpienia od umowy kredytu. Prawidłowo pouczony klient ma 14 dni na odstąpienie od umowy. W przypadku nieprawidłowego pouczenia termin ten nie rozpoczyna biegu, tzn. odstąpienie od umowy jest teoretycznie możliwe bez żadnych ograniczeń czasowych nawet lata po jej zawarciu (więcej o wyjątkach od tej zasady w dalszej części opracowania). Przepisy regulujące obowiązek informacyjny pozostawiały zawsze szereg wątpliwości i wielokrotnie się zmieniały. Banki musiały ponadto uwzględniać bogate orzecznictwo dotyczące tej materii. Ich pouczenia o prawie do odstąpienia są dlatego w wielu przypadkach nieprawidłowe. Szacuje się, że nawet 50% umów kredytowych nie zawiera wszystkich wymaganych informacji lub informuje w nieprawidłowy sposób.

W latach 2009 do 2015 koncern Volkswagen AG oferował między innymi pojazdy wyposażone w silniki diesla typu EA 189. Silniki były montowane w pojazdach marek należących do koncernu, przykładowo VG Golf, Audi A4, Skoda Octavia, Seat Ibiza, i nosiły nazwę handlową 1.2 TDI, 1.6 TDI lub 2.0 TDI.

W listopadzie 2018 r. stowarzyszenie konsumentów VZBV złożyło pozew zbiorowy przeciwko Volkswagen AG przed Oberlandesgerichtem Braunschweig (Wyższy Sąd Krajowy w Brunszwiku, sygn. akt 4 MK 1/18). Celem pozwu jest stwierdzenie, że VW przez wprowadzenie w błąd klientów celowo i z naruszeniem zasad współżycia społecznego wyrządził im szkodę, za którą ponosi odpowiedzialność.

Osoby poszkodowane mogą jeszcze do 30 września 2019 r. przyłączyć się do pozwu zbiorowego. Odpowiednie formularze z wskazówkami dotyczącymi ich wypełnienia można pobrać na stronie Bundesjustizamtu (Federalne Biuro Wymiaru Sprawiedliwości):

Wstęp

Według danych Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych do większości zagranicznych wypadków drogowych z udziałem polskich kierowców dochodzi w Niemczech. Osoby poszkodowane często nie wiedzą, jak zgłosić szkodę niemieckiemu ubezpieczycielowi, jakie odszkodowanie i zadośćuczynienie im przysługuje, przed jakim sądem dochodzić swych roszczeń. W tym artykule postaram się udzielić odpowiedzi na najważniejsze z tych pytań.

Obowiązujące prawo

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych ( Rzym II ) prawem właściwym dla zobowiązania pozaumownego wynikającego z czynu niedozwolonego jest prawo państwa, w którym powstaje szkoda. Jeżeli do wypadku drogowego doszło w Niemczech, obowiązuje zatem prawo niemieckie. To według niemieckie prawa będziemy ustalać odpowiedzialność sprawcy i ubezpieczyciela,  składniki i wysokość przysługującego poszkodowanemu odszkodowania i zadośćuczynienia. Czytaj dalej «Wypadek drogowy w…»

Podstawy prawne

Regulacje dotyczące praw kupującego w przypadku nabycia wadliwego towaru znajdziemy przede wszystkim w §§ 434 do 444 niemieckiego Kodeksu Cywilnego (Bürgerliches Gesetzbuch, dalej: BGB). Zgodnie z § 437 BGB kupujący może

• żądać od sprzedawcy usunięcia wady (Nacherfüllung) lub
• obniżyć cenę zakupu (Minderung), jeżeli sprzedawca nie usunął wady w wyznaczonym terminie, lub
• odstąpić od umowy (Rücktritt), jeżeli sprzedawca nie usunął wady w wyznaczonym terminie,
• oraz żądać odszkodowania (Schadensersatz), jeżeli sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wadę a kupujący poniósł szkodę.

Pojęcie wady

Usterki techniczne pojazdu nie zawsze stanowią wadę w sensie prawnym. Zgodnie z § 434 BGB mamy do czynienia z wadą, jeżeli stan towaru jest niezgodny ze stanem uzgodnionym w umowie (względnie stan towaru uniemożliwia wykorzystanie zgodnie z jego przeznaczeniem). Znane kupującemu usterki techniczne nie będą więc stanowiły wady pojazdu. Jeżeli sprzedawca powiadomił nas o niesprawnej klimatyzacji, nie będziemy mogli domagać się później jej naprawy. Czytaj dalej «Prawa kupującego w…»